جام جم
«جريان‌شناسي سياسي» عنوان يادداشت روز روزنامه جام جم به قلم دكتر علي دارابي است كه در آن مي‌خوانيد:
از جمله درس‌ها و آموزه‌هاي بزرگ براي جامعه ما بخصوص نسل جوان واكاوي و فراز و فرود جريانات سياسي در تاريخ معاصر ايران بويژه سال‌هاي پس از انقلاب است. احزاب سياسي كه در جوامع پيشرفته امروزه «چرخ‌دنده دموكراسي» ناميده مي‌شوند و از جلوه‌‌هاي آزادي، حق رأي و مشاركت سياسي محسوب مي‌شوند، تنها بخشي از جريانات سياسي و نه همه آن را نمايندگي مي‌كنند. در جامعه ما احزاب سياسي به دلايلي چون فرمايشي بودن، شخص محور بودن، وابستگي به بيگانگان، تطابق نداشتن با خواست‌ها و مطالبات جامعه، فقدان فرهنگ تحزب و كارجمعي، روحيه فرد محوري و موسمي و فصلي بودن به خصوص در ايران قبل از انقلاب نتوانسته‌اند از مانايي لازم در كشور برخوردار شوند.

در بعد از انقلاب اسلامي هم پاره‌اي از موانع پيش‌گفته و نيز عملكرد سوء برخي احزاب و تشكل‌هاي سياسي از جمله موانع پايداري احزاب در حوزه سياسي كشور بوده‌اند. بويژه آن كه «احزاب دولت ساخته» و برآمده از قدرت چون «كارگزاران سازندگي» و «حزب مشاركت و مجاهدين انقلاب» خود با عملكرد نادرست تيشه بر پيكر نحيف و نيمه‌جان احزاب سياسي در ايران پس از جنگ وارد كردند.


رسالت
«نقطه عطف تعامل قوا» عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمد مهدي انصاري است كه در آن مي‌خوانيد:
آنچه که هفته گذشته و در جريان رأي اعتماد نمايندگان مجلس شوراي اسلامي به وزراي پيشنهادي رئيس جمهور رخ داد، نمادي از عمق و واقعيت مردمسالاري در نظام اسلامي بود. فارغ از نتيجه رأي اعتماد نمايندگان که البته در نوع خود قابل ارزيابي و بسيار حائز اهميت است، مي توان گفت نظام جمهوري اسلامي در طليعه دهه چهارم از عمر خود مصاديقي عيني و غيرقابل انکار از پويايي، سرزندگي، اتکاي به رأي ملت و کارايي ساختارهاي سياسي و حاکميتي خود را در معرض قضاوت همگان قرار داده است. پوياست از اين منظر که دولتي در راستاي اهداف انقلاب انتخاب شده است که شعارها و دغدغه‌هاي اصيل نهضت اسلامي ملت در سه دهه پيش را تکرار مي‌کند، البته در يک فضاي داخلي و بين المللي متفاوت از30 سال پيش به گونه اي که نظام جمهوري اسلامي هم خود را با شرايط و الزامات روز منطبق ساخته و هم از سياستها و رويکردهاي آرماني خود عدول نکرده است . سرزنده است از اين رو که براي خود افق و چشم انداز تعريف کرده و نمايندگان مجلس و اعضاي کابينه، ملاک تصميم سازي و تصميم گيري شان همين افق ترسيم شده است، يعني نظام و زيرمجموعه‌هايش انتظار حرکت در راستاي اين مطلوب معين را آرزوي بزرگ ملي قلمداد مي کنند و ملاک رأي اعتمادها هم طي هفته گذشته مبتني بر همين مقوله بوده است.


اعتماد
«تعقيب خلافکاران؛ تضعيف نظام يا تقويت آن؟» عنوان ياداشت روز روزنامه اعتماد به قلم دکتر حسين ميرمحمد صادقي است كه در آن مي‌خوانيد:
چند سال پيش در کتابي که يکي از استادان خارجي در مورد حقوق جزاي بين الملل، جنايات بين المللي و جرائم جنگي نگاشته است، مطلب جالبي خواندم. مضمون مطلب، که در قالب مثالي بيان شده بود، اين بود که هر گاه خلباني از کشور «الف» بمبي را روي منطقه يي در کشور «ب» بيندازد و موجبات اعتراض کشور اخيرالذکر را فراهم آورد، کشور متبوع آن خلبان مي تواند يکي از دو نوع برخورد را در قبال اين اقدام خلبان خود در پيش گيرد؛ از يک سو مي تواند دورانديشي پيشه ساخته و با تعقيب و تنبيه خلبان خاطي و عذرخواهي از کشور آسيب ديده و احياناً پرداخت غرامت به آن باعث شود همگان اين بمباران را عملي خودسرانه از سوي خلباني نادان يا مختل المشاعر تلقي کنند و آن حادثه به زودي از صفحه دل و ذهن همگان، از جمله مسوولان و مردم کشور مورد اصابت، زدوده شده و احساسات جريحه دار شده آنها را ترميم کند.


كيهان
«كي بود سيلي زد؟!» يادداشت روز روزنامه كيهان به قلم حسين شريعتمداري است كه در آن مي‌خوانيد:
روز سه‌شنبه-10/6/88- در جريان بررسي صلاحيت وزراي پيشنهادي كابينه دهم، وقتي نوبت به سردار احمد وحيدي رسيد، جلسه علني مجلس شوراي اسلامي با «حفظ دستور» براي دقايقي از «دستور» خارج شد! نه اين كه نمايندگان موضوع بحث را واگذارند، بلكه داستاني فراتر از آن در ميان بود. تنها نماينده اي كه به عنوان مخالف ثبت نام كرده بود، اعلام كرد نه فقط در مخالفت با انتخاب سردار وحيدي براي وزارت دفاع سخني نمي گويد، بلكه با افتخار به او رأي اعتماد نيز خواهد داد. اظهارات اين نماينده نكته سنج و موقع شناس با احسنت، احسنت ساير نمايندگان روبرو شد و شعار مرگ بر اسرائيل در فضاي مجلس طنين انداخت.

سردار وحيدي از جمله مردان پاكباز و متعهدي است كه هرچه به آنها نزديكتر مي شوي برشيفتگي ات مي افزايند. ايمان و خلوص و كارآمدي و فداكاري او اگرچه از نگاه نمايندگان مردم پنهان نبود ولي حمايت يكپارچه روز سه شنبه مجلس از سردار وحيدي علت ديگري فراتر از آن نيز داشت.


ابتكار
«چالش جديد آل سعود» عنوان سرمقاله روزنامه ابتكار به قلم نادر مازوجي است كه در آن مي‌خوانيد:
«محمد بن نايف» شاهزاده سعودي که معاون وزير کشور عربستان و مسئول مبارزه با تروريسم اين کشور است، چند روز قبل از يک حادثه ترور در منزلش واقع در جده جان سالم به در برد. وي پسر «نايف بن عبدالعزيز» وزير کشور قدرتمند و بانفوذ عربستان است. اين حادثه در نوع خود بي سابقه بود، چرا که پيش از اين چنين واقعه اي در عربستان سعودي با آن تدابير گسترده امنيتي که براي پادشاه و شاهزاده‌هاي اين کشور اتخاذ مي شود، اتفاق نيفتاده بود، حتي از سال 2003 که دولت سعودي وارد فاز نظامي مبارزه با گروه‌هاي تروريستي و در راس آنها، القاعده شد.

کارشناسان، دو فرضيه را درخصوص سوءقصد انتحاري به جان محمد بن نايف که به کشته شدن عامل حمله منجر شد، مطرح مي کنند. نخست، مقامات سعودي به ويژه افرادي در رده محمدبن نايف که مسئول مبارزه با تروريسم اين کشور است به شدت مراقبت مي شوند و منازل آنها نيز به پيچيده ترين و جديدترين سيستم‌هاي امنيتي مجهز است، بنابراين، امکان اينکه فردي با کمربند انتحاري به چندمتري محمد بن نايف در محل سکونتش نزديک شود آنچنان که خود ادعا کرده است امري تقريبا محال است. بر اساس اين فرضيه، ممکن است مقامات سعودي اين سناريو را طرح ريزي کرده باشند تا در جبهه مبارزه با تروريسم، به گرفتن امتياز از رئيس جمهوري جديد آمريکا ادامه دهند.


جمهوري اسلامي
«به سوي خرد جمعي» عنوان سرمقاله روزرنامه جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد:
در ميان ماه‌هاي سال، ماه رمضان سرآمد همه ماه‌هاست و از همين رو خداي عالميان آن را به خود اختصاص داده و شهرالله الاعظم خوانده است. از ميان روزها و شبهاي اين ماه بي بديل نيز شب قدر بر همه ايام برتري دارد و پروردگار سبحان آنرا به دليل نزول قرآن در اين شب برتر از هزار ماه خوانده است.
در شبهاي قدر نيز افضل اعمال و مغز عبادات تفكر و خردورزي و تفقه در امور خوانده شده است و امت اسلام به اين امر مهم دعوت شده اند.


دنياي اقتصاد
«استقلال بانک مرکزي؛ مساله همين است» عنوان سرمقاله روزنامه دنياي اقتصاد به قلم پويا جبل عاملي است كه در آن مي‌خوانيد:
سرمقاله روز يکشنبه هفته پيش به قلم دکتر اصغر شاهمرادي، با نگاهي بر مساله سياست‌هاي پولي مصلحتي (Discretionary) و قاعده‌مند (Commitment) بر اين نکته پافشاري کرده است که پرسش اصلي انتخاب ميان اين دو است نه استقلال يا عدم استقلال بانک مرکزي. ابتدا بايد عنوان کرد که ايشان به درستي بر سياست‌هاي قاعده مند - براي کاهش ناپايداري‌هاي تورم و توليد و مسأله تورش تورمي‌(Inflation bias) تاکيد کرده‌اند، اما اتفاقا بايد اذعان کرد که به خاطر اعمال همين سياست‌هاي قاعده‌مند، بانک مرکزي بايد مستقل باشد.

اين گزاره صحيح است که ابتدا مباحث پيرامون قاعده‌مندي سياست‌هاي پولي از اواخر دهه 1970 آغاز شد و پس از آن در يک دهه بعد به خصوص پس از توسعه نظري ادوار تجاري سياسي عقلايي بر استقلال بانک مرکزي تاکيد شد.


سرمايه
«واردات بنزين و ملاحظات دولت» عنوان سرمقاله ي روزنامه سرمايه به قلم حسين آفريده است كه در آن مي‌خوانيد؛ مساله سهميه بندي بنزين در واپسين روزهاي سال 87 در مجلس مورد بررسي قرار گرفت و مجلس قانوني را براي سال 1388 تصويب کرد که طبق اين قانون دولت موظف شد بنزين توليد داخل را سهميه بندي کرده و بنزين وارداتي را بدون اعطاي هيچ گونه يارانه اي به صورت آزاد عرضه کند. طبق قانون ميزان سهميه بنزين خودروها 70 الي 80 ليتر در ماه مي شد که دولت مي توانست با استفاده از سامانه کارت هوشمند سوخت که مديريت آن را برعهده دارد، قانون را به طور کامل اجرا کند تا در اين مقطع و ماه‌هاي آينده با چنين مشکلاتي روبه رو نشود.

اما متاسفانه دولت بنابه برخي ملاحظات از اجراي قانون و کاهش سهميه‌ها خودداري کرد و هم اکنون با چنين مشکلاتي روبه رو شده است. يکي از مسائلي که دولت را از اجراي قانون بازداشت، دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري بود که رئيس دولت وقت از تاثيرگذاري کاهش سهميه‌ها بر ميزان رأي مردم نگران بود.